صبح تغریبا کله ی سحر(بعدازطلوع افتاب) بلند شدیم و توو اون سوز و سرما رفتیم حرم امام رضا(ع) برای زیارت. هوا خیلی سرد بود. نقاره خونه دیگه صداش قطع شده بود. انشالله سفر بعدیمون سعی میکنیم یه روز حتما طلوع آفتاب حرم باشیم و بریم صحن اسماعیل طلا تا صدای نقاره خونه رو بشنویم. صفایی داره ...

اون روز توو اون سرما چه صفایی داشت زیارت خوندن توو صحن اسماعیل طلایی و روبروی پنجره فولاد. یادت هست قلقلی جونم. یادت هست قدم زدن توو حن و سرای امام رضا رو. یادت هست چقدر یادت بروبچ همکلاسی رو میکردیم. یادت هست با چه وسواسی عکس میگرفتیم؟...... یادت هست با چه ترفندی از اون خادم امام رضا که در آستانه ی درب ورودی صحن ایستاده بود عکس گرفتیم؟.....

اللهم الزقنا....